Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer...
"Altı üstü bir kek insana neler düşündürebilir ki? " demeyin sakin.Bu tarif beni 80'lerin sonu 90' ların başına aldı götürdü.Çocukluğum ve ilk gençlik yıllarım...canım arkadaşım Nurhan'ım.O zamanlar küçücüktü hayatlarımız.Tek derdimiz derslerimiz ve oyunlarımız.Dünya çok büyüktü örneğin, yaşadığımız şehir, okulumuz...çok, çok büyüktü.Arkadaşlıklarımız da ha keza.Telefonun yeni yeni evlerde baş köşeyi aldığı yıllardı.Okuldan gelir ilk iş birbirimizi arardık.Annemin sesi hala kulaklarımda " daha yeni ayrılmadınız mı siiiz ! "Hiç susmadan konuşabilirdik, gülmekten karnımıza ağrılar girerdi.Ne şebeklikler yapardık, e arada kek de yapardık.
Yıllar geçti gitti; yeni insanlar, yeni arkadaşlar...Değişmeyen bir o duygu kaldı: çocukluk arkadaşım, canım, en büyük sırdaşım...
Bu tarif ondan bana yadigar.İlk tarif defterimin , ilk tarifi.Tıpkı o günlerdeki gibi lezzeti tam kıvamında, içinde bir dünya hatırayla...
Malzemeler
- 2 yumurta
- 2 su bardağı un
- 1 su bardağı toz şeşer
- 1/2 paket margarin ( o zamanlar ne meşhurdu margarinler:(..Ben 125 gr tereyağı kullandım)
- 1 çay bardağı süt
- 2 çay kaşığı kabartma tozu
- 3 orta boy elma
- 2 tatlı kaşığı tarçın
- Tereyağını eritin ve soğumaya bırakın.
- Yumurta , süt ve şekeri ; şeker eriyene kadar çırpın.
- Un, kabartma tozu ve tarçını ayrı bir kaseye eleyin.
- Yumurtalı karışıma tereyağını ekleyin ve çırpın.Unlu karışımıda ekleyerek çırpmaya devam edin.
- Kabuklarını soyup rendelediğiniz elmaları da hamura ekleyip karıştırın.
- Hamuru yağlanmış ve unlanmış kek kalıbına aktarın.Önceden 180 dereceye ısıtılmış fırında 35-40 dk pişirin.
Tarifte şöyle der: alt 20 dk, üst 15 dk :) o zamanın fırınlarında turbo özellik yoktu tabi.Aslında sanırım ben kışın bir çok defa , elimdeki malzemeye göre ve içimden geldiği gibi elmalı kek yapıyorum.Blogda bununla birlikte 3. elmalı kek tarifi tarifi oldu.Diğerlerine buradan ve buradan ulaşabilirsiniz.
Kekim pişti, çayımı demledim.Bir de sen olsaydın yanımda...Yine de bir telefon kadar uzağımda olduğunu bilmek çok güzel.Ve mutlu olduğunu sesinden anlayabilmek.Ya sizin çocukluk arkadaşlarınız? size bu kadar yakın mı?
Yazar caferengigul.blogspot.com