BİR FIRIN HİKAYESİ

Şu sıralar havada bahar kokusu ve bahar sesleri var, her ne kadar arada gökyüzü kapansada.Kuşlar cıvıl cıvıl , ağaçlar çiçek açtı ve ben ilk çağlayı yedim bile.Üstelik uzun zamandır hayallerimi süsleyen bahçe mutfağıma da kavuştum.Bizim evde kızartmalar asla evde yapılmaz , deniz ürünleri evde pişirilmez.Çünkü kokusu çıkmıyor. Bahçede küçük bir ocağımız var tüm bu işler onda yapılır.Üstelik biz odun ateşinde pişen yemekleri de çok severiz .Bahçede küçük bir ateş yakıp güveci közün üstüne yerleştirdiğimiz çok olmuştur.Ne diyeyim bilen bilir ; ateşte pişen yemeğin kokusu, tadı bambaşkadır.Adeta uçurur insanı.Hayal ettik ve gerçekleştirdik bahçede bir ocak, bir fırın ve bir tezgah.Tezgahın altınada dolap; güveçleri, kazanları , tencereleri koymak için.İşte o yüzden bu yazının adı bir fırın hikayesi.Çünkü bu benim için büyük mutluluk, resmen ayaklarım günlerdir yere basmıyor.Bazı arkadaşlarım burun kıvırsada, bu benim hayalimdi ve gerçek oldu.Teknoloji bu kadar ilerlemişken gereksiz bulanlar olabiliyor ya da delimisin sen ne uğraşacaksın diyenler ya da bunun için mi okuyup mühendis oldun diyenler...Nasıl benim hayallerim onlara uzak kalıyorsa, onların fikirleri de bana uzak kalıyor.Renkler ve zevkler meselesi.Ne diyelim ben çocukluğumda oluşan damak tadımın peşinden koşuyorum birazcık.Birazcık eskiye özlem duyuyorum.Birazcık geçmişe ait tatlar , tarifler unutulmasın istiyorum.Tamam çelik, seramik, teflon ürünler hayatı inanılmaz kolaylaştırıyor ama bir toprak kabın ya da bakırın verdiği lezzeti veremiyor.

Fırın yapımının başladığı ilk günler.Ustam bu işin uzmanı ama öyle herkese fırın yapmıyor:) Sağolsun bizi kırmadı.

Yaklaşık bir haftada fırın inşaatımız bu hale geldi.Fırında ilk ateş yakıldı ve hemen Bodrum'un yöresel lezzeti olan çaykama fırına verildi.Çünkü ustam öyle istedi.İlk ateşte çaykama pişirilmezse fırın güzel olmazmış:)Ben patatesde gömüverdim köze.

Yardımcım Nikay abla sacı kapak olarak uydurdu bile.Fırının dilini yavaş yavaş öğreneceğim; o bana, ben ona alışacağız.

Fırının ilk defa yakılmasının ardından 3-5 gün arka arkaya yakılması gerekirmiş ki alışsın.Bu işlemi atlarsak güzel pişirmezmiş.Böylece bizim için 4 gece iş dönüşü fırın yakma maceraları başlamış oldu.Ben dayanamayıp o kadar yaktık bir ekmek, birkaç patates pişirsek birşey  olmaz diyerekten pek boş geçmedim bu güzel kırmızılıkları.Ne heyecan, ne heyecan ...bir o kadar da merak:)

Nasıl? Deneme 1-2

Fırında pişen ekşi mayalı , organik unlu ekmeklerimin görüntüsü.Ah birde kokusunu alabilseniz...

Burada biraz zorlandık.Bir gün önce yağan yağmur kapağı henüz olmayan fırının içine girmiş.Zaten daha yeni olan fırından yakınca beton kokusu çıkıyordu:)Ekmekler birazcık zorda olsa pişti.Hele cibattalar ; üfff

Şöyle göstereyim efendim:)))

Bahçe mutfağımın an itibarıyla fotosu budur.

Daha tezgah altı kapakları yapılacak, karşısında kalan toprak zemin temizlenip masa yapılacak, üstüne asma çardağı yapılacak...Sonrası bahar, sonrası bir masa etrafında toplanmış güzel insanlar, sonrası sohbet, muhabbet, bol kahkaha.

Odunlarım , fırıncı küreğim geldiler.Şimdi biraz çalı çırpı toplamak lazım galiba.

Baklalarım çiçekte.Bahçeyi temizlemek , ağaçları budamak ve sebze tohumlarını toprağa gömme zamanıdır şimdi.Toprağın kokusunu içinde hissetmek ve sistemin kirliliğinden arınma zamanıdır şimdi.Şu dünyada kendi ürettiğini tüketmek kadar güzel birşey daha yoktur sanırım.

Ben bir sukulent ve kaktüs delisiyim.Bunlar 100'e yakın saksımdan sadece birkaç tanesi.Onlarında keyfine diyecek yok şu sıra.Nisanda çiçek açmaya ve balkonumu şenlendirmeye başlarlar.

Yazının başındaki fotoğraf bahçe mutfağımın olduğu yerden gözümün gördüğü güzellikti.Bu fotoğrafsa balkonumdan gözümün gördüğü.Kısaca cennetimden bakarken gördüklerim sizinle paylaştıklarım.

Doğayla içiçe olacağınız bir hafta dileğiyle.

Yazar caferengigul.blogspot.com