Hayat ne büyük süprizlerle dolu.Siz istediğiniz kadar planlamaya çalışın onu.İster günlük, ister aylık planlamalarla hayatı kontrol edebileceğinize inanın.O öyle bir anda kendi döngüsünü sürüveriyor ki önünüze tüm planlarınız altüst oluyor.Tıpkı bir düzende dizilmiş domino taşlarına dokundurulan küçük bir fıske gibi, hayat da size dokunuyor ve herşey kontrolsüzce yıkılıveriyor.Yaptığınız tüm planlar bir anda önemini yitiriyor.Ve işte o an anlıyorsunuz aslında belki... bazen... birazcık... azıcık...kontrolü elden bırakmak gerektiğini.Tabi bu benim gibi kontrol manyağı tipler için çok zor.
17 mayıs eşimin doğum günüydü.O gün güzel bir yemek hazırlayacak ve her yıl olduğu gibi sakin bir şekilde kutlayacaktık doğum gününü.Ertesi gün sipariş aldığım pastayı teslim edip yola koyulacaktık.2-3 günlüğüne yol bizi nereye götürürse.Ben herşeyi hazırlamıştım, en ince ayrıntısına kadar ama olmadı.Ayın 17 sinde ameliyat olmak varmış.Hayat, bana "yeter artık herşeyi planlayıp durduğun" dedi, "bu sana bir ders olsun, birazda akışına bırak".Böylece teslim oldum.Tıpkı narkozun etkisiyle teslim olduğum gibi.
Şimdi iyiyim.Beni hastanede ve evde yalnız bırakmayan tüm dostlarım ve aileme bir de buradan teşekkür etmek istiyorum.Ne mutlu bana candan sevenlerim var.
Bir haftadır buralarda olamayışımın sebebini kısaca paylaşmak istedim sizlerle.Çünkü gelip gelip bir şey bulamamış olmanızı istemiyorum artık.Sizde bilin neden yazamadığımı ki cafe Rengigül'ü , hayal kafemi boşladığımı sanmayın.Ben en kısa zamanda yeniden leziz tarifler paylaşıyor olacağım sizlerle.Haftaya görüşmek üzere, sağlıcakla kalın.
Yazar caferengigul.blogspot.com
